Yalpizga suyalib o‘lib qolaman...
Muhammad YUSUF.

Yurakda ezilib yonar bir olov,
Sho‘rlik qalb ichra zo‘r og‘riq kezadi.
Kim bilsin, bu boshga yana ne sinov?
Dil qaltis hapriqib nedir sezadi.

Ajab, qay manzillar kutar ekan-a,
Poyma-poy qadamlar chalkashdi yo‘ldan.
Kiprigimga qo‘nib bitta uchquni, 
Armonlar qo‘l silkib qolar ortimdan.

Onajon qoshimda qoling bir nafas,
Sochlarimdan silib erkalang bir zum.
Ovloq manzillarda, xilvatlardamas,
Sizning bag‘ringizda o‘lib qolsaydim.

Siz sira ranjimang men – telbangizdan,
Shodon chehrangizda tabassum kulsin.
Xuddi bugungidek yanog‘ingizda
Rayhon iforlari barq urib tursin.

Qaygadir qadalib nigohlar betin, 
Har on besaranjom yo‘lim poylamang.
Siz ming yil yashaysiz, 
Bir kuni o‘zim
Sizning bag‘ringizda o‘lib qolaman.