LATIF KUN

Ko‘ngil tarnovidan chakkillab tomib,
Oppoq qor eriydi yosh to‘kib mahzun.
Quyosh nurlaridan tarovat olib,
Ufqda qulochin yozar latif kun.

Bahor gullariga o‘ralar dunyo,
So‘lg‘in giyohlarda uyg‘onar sezim.
Shunday shodumonlik ruhida go‘yo,
Tong ham sukut ila aylamish ta’zim.

Baxtning ibtidosi ko‘rinar tayin,
O‘shal tong erinib otgan chog‘larda.
Jiyda gullarining ifori mayin,
Taralar saharda – chaman-bog‘larda.

Zarg‘aldoq xonishi dillarga yoqar,
Hatto xazonlarda bor ajib chiroy.
Ko‘rksiz ko‘ztikanning isi muattar,
Kunning ruxsorini bezar hoynahoy.

Quyoshning har tomchi ziyosi latif,
Tongda jilvalangan sabosi latif.
Olloh tuhfa etgan latif kunlarda,
Sayragan bulbullar navosi latif.